PATRIK SCHUMACHER, VIVIANE HUELSMEIER - DWA SPOJRZENIA NA PARAMETRYZM

Patrik Schumacher 'Parametryzm jako styl - manifest parametryzmu'

Parametryzm to nowy wielki styl po modernizmie. Postmodernizm i dekonstruktywizm były tylko przejściowymi etapami poprzedzającymi tę nową, wielką falę badań i innowacji.

Podstawowe kwestie, którymi powinna zajmować się architektura i urbanistyka można sprowadzić do sloganu: organizowanie i artykułowanie wzrastającej złożoności post-fordystycznego społeczeństwa. Zadanie polega na opracowaniu architektonicznego i urbanistycznego repertuaru, który zdolny jest wytworzyć złożone, policentryczne pola urbanistyczno-architektoniczne, które są wielowarstwowe i zróżnicowane.

Style to programy badań projektowych. [...] Program/styl tworzony jest na podstawie pewnej metodologii. [...] Heurystyka negatywna: unikanie znajomych typologii, unikanie obiektów platońskich, unikanie standardowej parcelacji, unikanie powtarzalności, unikanie linii prostych, unikanie kątów prostych, unikanie narożników,..., i co najważniejsze: unikanie dodawania i odejmowania bez opracowania wewnętrznych podziałów. Heurystyka pozytywna: artykulacja wewnętrzna, hybrydyzacja, morfowanie, deterytorializacja, deformacja, iteracja, używanie splinów, nurbsów, komponentów generatywnych, skryptów zamiast modeli.

Rozmawiając: Peter Zumthor i Juhani Pallasmaa

Gdy architekt projektuje w miejscach, które nie są mu zbyt dobrze znane, interpretacje lokalnej kultury często bywają wyostrzone. Niedostateczna znajomość pozwala architektowi spojrzeć na dane tradycje budowlane świeżym okiem. W swej pracy  w krajach skandynawskich szwajcarski architekt Peter Zumthor zbadał te zagadnienia ze szczególną wnikliwością wobec topografii, światła i materiałów. Zaowocowało to  projektami, które jednocześnie zdają się kontynuować i tworzyć tradycję na nowo. W poniższej rozmowie z fińskim architektem Juhanim Pallasmaa omawia swoje doświadczenia w relacji do znaczenia i wagi tożsamości w architekturze.

Michael Asgaard Andersen

 

PZ: Starzeję się i zauważam wyraźniej, że połączenie pomiędzy przeszłością a przyszłością rzeczywiście istnieje. Wszystko co robię pochodzi z przeszłości. I nie mam na myśli jedynie form, ale właśnie rzeczy, które powstają pochodząc z przeszłości. Wszystko poprzez swoje istnienie związane jest z przeszłością i jednocześnie łączy się z przyszłością ponieważ rzeczy, które powstają będą jej częścią. Przyszłością moją i przyszłością wielu innych ludzi. I to mnie uspokaja, to daje mi komfort. Ta idea.

JP: Wydaje mi się, że jest to istotny aspekt tradycji - im lepsze są rzeczy, które powstają tym lepiej dzięki nim rozumiemy stare dzieła. Rzeczy nowe ujawniają w nich nową jakość i pokazują stare twory w nowym świetle. I uważam, że to jest właśnie nasza odpowiedzialność. Nie odwracać się plecami do tego, co powstało wcześniej, ale w jakiś sposób starać się przedstawić tego "sens".

LOUIS KAHN – ORDER IS (1955)

Jest porządek.

Projektowanie to formowanie porządku

Forma pojawia się z systemu konstrukcji

Wzrastanie to konstrukcja

W porządku znajduje się kreatywna moc

W projektowaniu jest sposób                gdzie                  co następuje po czym                  jak dużo

DAVID CHIPPERFIELD - ROZMOWA

Fragment rozmowy między Davidem Chipperfieldem i Rikiem Nysem. 

Październik 2002.

DC: Chciałbym wierzyć, że moje obecne podejście do projektowania nie różni się tak bardzo od tego z początków praktyki. To, czym dla nas jest architektura, co uważamy za ograniczające, albo co czyni architekturę dobrą, nie zmieniło się. Wciąż trzymam się tego, co można by nazwać prezencją architektury, którą stanowi spójność jej charakteru. Ta siła architektury zbudowana jest w oparciu o interpretacje codziennych rytułałów życia. Jeśli już obserwuję jakąś ewolucję, to dotyczy ona sposobu w jakim operuje się formą. Zasady kompozycji wydają się przy tym wciąż całkiem te same. Moje projektowanie opiera się na tym, że przestrzeń wewnętrzna i bryła budynku są zawsze postrzegane jako całość.