Nad
łukiem lekkim -
brwią z kamienia
na ściany
niezmąconym czole
w oknach radosnych i
otwartych
gdzie twarze zamiast
pelargonii
gdzie prostokąty bardzo
ścisłe
obok marzącej
perspektywy
gdzie ornamentem
obudzony
strumień na cichym polu
płaszczyzn
gdzie ruch z bezruchem
linia z krzykiem
niepewność drżąca prosta
jasność
ty
jesteś tam
architekturo
sztuko
z fantazji i kamienia
tam
jesteś piękno zamieszkałe
nad
łukiem lekkim
jak
westchnienie
na
ścianie
bladej
wysokością
i
w oknie
szybą
załzawionym
wygnaniec kształtów
oczywistych
głoszę twój taniec
nieruchomy
21 kwi 2012
18 kwi 2012
MICHAŁ ANIOŁ BUONARROTI - OGNI VAN CHIUSO, OGNI COPERTO LOCO...
Wszelaka przestrzeń zamknięta, zakryta,
Wszelkie materią objęte ustronie
Chowa noc w sobie, choć jasny dzień płonie,
Przeciwną słońcu, co światłem rozkwita.
I jeśli ma być przez płomień pobita,
Nie trzeba słońcu, co, popłoch w jej łonie
Siejąc, jej boski żywioł do cna chłonie.
Zmoże ją marny robaczek, co świta.
Gdzie się otwiera ziemia słońca oku,
Gdy oracz pługiem wdziera się w jej wnętrze,
Tam z nasion wschodzi zbóż tysiąc tysięcy.
Lecz człek zasiewa się jeno w pomroku.
Dlatego noce są od dni tym świętsze,
Im człek od plonów innych wart jest więcej.
tłum. Leopold Staff
Wszelkie materią objęte ustronie
Chowa noc w sobie, choć jasny dzień płonie,
Przeciwną słońcu, co światłem rozkwita.
I jeśli ma być przez płomień pobita,
Nie trzeba słońcu, co, popłoch w jej łonie
Siejąc, jej boski żywioł do cna chłonie.
Zmoże ją marny robaczek, co świta.
Gdzie się otwiera ziemia słońca oku,
Gdy oracz pługiem wdziera się w jej wnętrze,
Tam z nasion wschodzi zbóż tysiąc tysięcy.
Lecz człek zasiewa się jeno w pomroku.
Dlatego noce są od dni tym świętsze,
Im człek od plonów innych wart jest więcej.
tłum. Leopold Staff
17 kwi 2012
RAFAEL ALBERTI BŁĘKIT
1
Zjawił się błękit i namalowano jego czasy.
2
Ile błękitów wydało Morze Śródziemne?
3
Wenus, matka morza błękitów.
4
Błękit Greków spoczywa,
jak jaki bóg, na kolumnach.
5
Delikatny błękit Średniowiecza.
6
Przyniosła swój dziewiczy błękit Najświętsza Panienka:
błękit Maryi, błękit Matki Boskiej.
7
Zeszła na jego paletę. Przyniosła
błękit najbardziej osłonięty niebios.
Na kolanach malował swe błękity.
Dali mu imię błękitne aniołowie.
Nazwali go Błogosławiony Błękitny Angelico.
8
Są palety niebieskie jak skrzydła
schodzące z białości obłoków.
9
Błękity Italii,
błękity Hiszpanii,
błękity Francji...
10
Rafael miał skrzydła.
Także Perugino miał skrzydła,
które, gdy malował, swój błękit przelewały.
11
Pędzle piórami są,
błękicie indygo, kiedy się tobą zabarwią.
12
Wenecja Tycjanowskiego błękitu w złocie.
13
Rzym błękitów Poussina wśród pinii.
14
Zatruwam się błękitami Tintoretta.
15
Siarkowy błękit alkoholu i fosforu El Greca.
Jadowity błękit grynszpanu El Greca.
16
Na palecie Velázqueza nazywam się
inaczej: mam na imię Guadarrama.
17
Kiedy się przewijam między ciałami z kości słoniowej,
nazywam się radosnym błękitem Rubensowskiego natchnienia.
Subskrybuj:
Posty (Atom)