LEON KRIER - RACJONALNA ARCHITEKTURA: REKONSTRUKCJA MIASTA (1978)

    Chcielibyśmy podkreślić, że rozumiemy Racjonalną Architekturę nie jako powrót do racjonalizmu lat dwudziestych dwudziestego wieku. Jest to, jak wyjaśnia Massimo Scolari, w podstawowym znaczeniu powrót architektury 'tout court' (po prostu). Jeżeli jej podstawą teoretyczną jest racjonalizm filozofii Oświecenia, to jej podstawowym problemem powinno być odtworzenie sfery publicznej.

    Problem Racjonalnej Architektury nie jest więc związany z choreografią. Nie może być związany ze 'stanem świadomości', fikcją artystycznego i technologicznego rozwoju, ale z refleksją na temat miasta i jego historii oraz płaszczyźnie społecznej. Rewolucyjny element tej architektury nie leży w formie, ale w modelu społecznej użyteczności, jego koherencji, rekonstrukcji sfery publicznej...

Rozwój technologiczny i industrializacja budownictwa

    Współczesne techniki budowlane są ciągle na poziomie eksperymentów i ich efemeryczny rozwój doprowadził nas dzisiaj do sytuacji, kiedy technologia budowlana jest w wielu aspektach bardziej prymitywna niż kiedykolwiek w historii zachodniej cywilizacji. Powrót do godnego modelu produkcji, rzemieślniczej kultury budowania stworzy podwaliny nowego, kolektywnego języka. 

    Przypuszczam, że ograniczenie się do kilku materiałów budowlanych i wypracowanie typologii budynku miejskiego doprowadzi do stworzenia nowego rodzaju architektury o prostej szlachetności i monumentalności...

Historia Architektury - Historia Typologii

     Naprzeciw antyhistoryzmowi modernizmu stawiamy naukę o historii miasta. Zawężony racjonalizm modernizmu jest rozwijany, aby zrozumieć miasto we wszystkich jego elementach. Historia architektury i kultury miejskiej to historia typologii. Typy zamieszkania, typy przestrzeni (publiczne i prywatne), typy budynków, typy konstrukcji...

Miasto w mieście: kwartał i miejskie życie

     Jeżeli zaproponujemy jako wybór polityczny dynamizm miejskiej kultury zamiast konserwatyzmu przedmieść, musi to być postrzegane jak integralna część demokratycznej wizji społeczeństwa. Problemy komunikacyjne powstałe na skutek centralizacji na skalę regionalną i narodową mogą być rozwiązane tylko na szczeblu politycznym poprzez stworzenie nowej definicji miasta z racjonalną organizacją jego terytorium i w końcu z  reorganizacją miasta w system małych jednostek o złożonej i zintegrowanej funkcji: kwartałów, dzielnic, obszarów homogenicznych (Bolonia), społeczności funkcjonalnych (E. Saarinen), gdzie praca, odpoczynek i kultura są zintegrowane w zwarte miejskie dzielnice. Rozmiar tych dzielnic jest zarówno fizyczny jak i społeczny, może on być sprawdzony tylko na modelach historycznych...

    Ulica i plac są jedynymi niezbędnymi modelami służącymi rekonstrukcji sfery publicznej. W tym kontekście, podkreślamy także potrzeby dialektycznego związku pomiędzy typologią budynków i morfologią urbanistyki, a ponadto poprawnych relacji monumentów (budynki publiczne) i bardziej anonimowej tkanki miejskiej (budynków prywatnych) w zakresie tego związku.

fragmenty

tłum. Łukasz Stępnik

Źródło: Rational Architecture: The Reconstruction of the European City, Leon Krier, Archives d'Architecture Moderne, Bruksela, 1978, (tłumaczenie wykonane w zakresie uzasadnionym nauczaniem, kopiowanie tekstu w celach komercyjnych jest zabronione)